XXI. Een nieu liet, op de wijse van den tweeden psalm, 1615.
Waerom rasen dees dwersdrijvers verwoet
Waerom comen de Pharizeen te samen,
Wat ist dat hun te saem soo woeden doet,
Van dinghen die sy hun wel moghen schamen,
Al die Pelagianen hen verbinden
Teghen Gods woort en zijne leere goet,
Die te bestrijden sij hen onderwinden,
En zijnen gesalfden al metter spoet.
Sy spreken 't saem laet ons breken met een
Den bant vant al de contrare-monstranten
Want het goet dat sy ons doen (dat is cleen)
Wy wilden wel dat sy waren van kanten,
Maer God die den Hemel bewoont gepresen,
Salse belachen want haer doen hy siet,
Sy willen door hun werck rechtveerdich wesen
So sy seggen, maer God en acht het niet.
| |
Hy sals' aenspreken elck by zijnen naem,
In zijn gramschap die grootelijcx is te vruchten,
Hy salse verbaest maecken al te saem
In zijn toornicheyt die seer is te duchten,
En sal seggen ghy die scheent eens getrouwen,
Waerom hebt ghy verlaten soo mijn woort,
Dat ghy op u gerechticheyt wilt bouwen,
En hebt mijn kerck gebracht in groot discoort.
Want uwe gerechticheyt die is cleyn,
Die ghy van u selven soudet beginnen,
Want als een dreckich cleet dat heel onreyn,
(Is die) daerom wilt hier op wel versinnen,
Dat ghy van u selven geen goet cont wercken,
Maer dattet al van Gode comt ghewis,
So blijvet ghy dan noch onnutte klercken,
Als ghy al doet dat u bevolen is.
Want die door zijn wercken wil salich zijn
Die mensch en heeft Christus van geenen nooden
Want hy is gestorven voor die alleyn,
Die inde sonden lagen totten dooden,
En die van eeuwicheyt vercoren waren,
Daerom heeft Godt hem hier gesonden voort,
En om zijn wtvercoren te bewaren,
Maer voor geen andere hoort mijn rappoort.
Niemant en mach op zijne wercken staen,
Maer segghen altijt vroech ende oock spade,
Wt mijn wercken en comt geenen nut saen,
Het comt altemael wt louter genade,
Want wie can voor u bestaen, o Heer, goedich,
Wout ghy de sonden rekenen al 't saem,
Maer u genade die is overvloedich,
Daerdoor werden wy alle tsaem bequaem.
Maer laet ons bidden onsen God seer goet,
Dat hy ons wil behoeden en bewaren,
En loven hem met verslagen gemoet,
Dat hy ons wil in zijn schaepskoey vergaren,
Daer ons die wolven niet en moghen schaden,
Noch wit, swart, duyvel, doot, Sathan, noch hel,
Want onsen Heylant die heeft onbeladen,
Al te samen volbracht verstaet dit wel.
| |
Oorlof christen alle gesamentlijck,
Looft den Heere ghy hemelsche schare,
En roept hem aen, clopt op u borst gelijc,
Laet ons seggen, ontfermt ons arm sondare,
Gelijc den Puplicaen dé in den tempel,
Maer niet gelijc den Pharisaeus dé,
Die seyd'ic dancke Godt (neempt hier exempel)
Dat ic niet ben als ander menschen me.
(A.R.A., Hof 5219). |
|
Auteursrechtelijk beschermd