Lusthof des gemoets

[p. 94]

De 10. Geboden.

Op de wijse: Gabriel was van Godt gesonden.

HEft op u hert, opent u ooren,
Gy hart volck en traegh in 't verstaen
Wilt uwes Godts stemme nu hooren,
En zijn geboden gade slaen.
2. Ick ben (seyt hy) u Godt en Heere,
Die u hebbe gemaeckt gantsch vry
Van 't Iock, 't welck u beswaerde seere,
Hebt geen ander Godt neven my.
3. Laet u geen beeldt maken noch snijden
Van eenig ding in 't aerdtsche dal,
Soo gy die eert t'eenigen tijden,
Uwen Godt seer jeloers zijn sal.
4. Ydelijck sijnen naem gepresen,
Sult gy niet nemen in den mondt:
Want hy sal niet onschuldig wesen,
Die dien misbruyckt t'eeniger stondt.
5. Arbeyt ses dagen, en met lusten,
Vyert den sevensten, Gods woort smaekt:
Want God wild' op dien dagh selfs rusten
Van't werck dat hy hadde gemaeckt.
6. Vader en Moeder sult gy eeren,
Op dat gy lang in voorspoet leeft,
En op Aerden seer meucht vermeeren,
Die u Godt tot een herbergh geeft.
7. Dootslach en toorne sult gy mijden,
Al onkuysheyt vliet en af breeckt
Steelt niet al moest gy gebreck lijden,
Geen valsch getuygenisse spreeckt.
8. Van begeeren sult gy u wachten,
Des naesten huys en wijf nu voort:
Nae zijn knecht of vee wilt niet trachten,
Noch nae al dat hem toebehoort.
9. O Godt u woort seer groot van machten,
Luyt klaerder dan eenigh metael,

[p. 95]

 

Geeft ons die genaede en krachten,

 

Om die te houden altemael.