Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
Auteursrechtvrij
[pagina 92]
| |
Op de wijse: Gabriel was van Godt gesonden.HEft op u hert opent u ooren,
Gy aerdtsche menschen die hier meent
Dat u de goed'ren toebehooren,
Die u maer sijn van Godt geleent.
2. Gebruycktse wel na sijn behagen,
Aelmoessen geeft soo hy gebiedt,
Vervult den noodt van die u klagen,
Ontreckt u dijnen vleysche niet.
3. Maeckt vrienden nu in dese tijden,
Van 't geen hier onrecht rijckdom hiet;
Op dat gy namaels meugt verblijden,
Door 't loon, dat gy weder geniet.
4. Vergadert u een schat hier boven,
Die van geen roest verdorven werdt,
Noch daer de dieven niet na Roven,
Sendt daer de liefde van u hert.
5. Uyt liefde wilt u doch Erbarmen,
Laet niemandt droevigh van u gaen,
Al soudt gy zelfs daer door verarmen:
Want Christus heeft alsoo gedaen.
6. Neemt geen uytstel, seght niet koomt morgen,
Soo gy het heden magtig zijt,
Godt sal u wederom versorgen,
Wanneer gy tot hem bid met vlijd
7. Al zijt gy weynigh van vermogen,
Ontsluyt u hert en geeft getrouw:
Want groot geacht zijn in Godts oogen,
De mijtjes van de weduw-vrou.
8. Niet spaerlijck wilt u weldaet zayen
Want soo gy rijckelijck uytlangt,
Soo sult gy overvloedich mayen
Een volle mate gy ontfangt.
9. Wilt van vergeldingh u onthouden,
| |
[pagina 93]
| |
Leent daer gy niet hoopt te ontfaen,
Het sal u weder sijn vergouden,
Als de Rechtveerdigen op staen.
Pause.
10. Eer-gierig laet het niemant weten,
Want of het heymelijck geschiet,
U Vader sal het niet vergeten,
Die 't alles in 't verborgen siet.
11. Vriend'lijck en willigh wilt u toonen,
Om goet te doen hebt geen verdriet;
Godt sal het u gewillich loonen,
Als de vergeldinge geschiet.
12. Voornamelijck sult gy de vromen
Geloovigh zijnd' in Christi naem,
In haren noot te hulpe komen,
Als Ledekens van sijn Lichaem.
13. Oock niet te min vroegh ende spade,
An alle Menschen bystant doet:
Want Godt geeft beyde goed' en quade,
Sijn vriendelijcke gaven soet.
14. Want alsoo moet gy u bewijsen
Als kind'ren Godts, dat sy mitsdien
Uwen hemelschen Vader prijsen,
Die uwe goede wercken sien.
15. Almoes uyt liefde an den armen,
Den Menschen van sonden geneest:
Want Godt sal wederom ontfarmen
Die hier Barmhertig zijn geweest.
16. Tijd'lijck en eeuwigh sy bevinden,
Godts liefde met een groote vreugt
Die haer des armen onder-winden,
Want ongeloont bleef nooyt de deught.
17. Gelijckerwijs oock daer en tegen,
Een strengh oordeel sullen ontfaen,
Die geen barremhertigheyt plegen,
In 't eeuwich vuir sullen sy gaen.
|
|