De warachtighe fabulen der dieren(1567)–Eduard de Dene– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 210] [p. 210] [Simme ende Catte] Zulck crijcht zyn belief, Tot anders grief. Epist. Iude. Luce. 9. DEse zyn smetten in haerlieder brasserien Brassende zonder vreese int leuen Hem zeluen voedende met leckernien Wolcken zonder waetere bleuen, Die vanden wijnden werden omme ghedreuen. Murmureerders, niet pijnlicx handlende, Dan naer huer eeghin lusten wandlende Met den woorde Gods.zy spa en vrouch,, ghaen, Maer lettel om me-wercken, d'hant anden ploech,, slaen [pagina 211] [p. 211] Simme ende Catte. EEn slimme // Simme // al veel lieuer dan loock Ofte zitten inden roock Smaecte // als zou angheraecte // wat beters somtijts Zoo inden eerde daer onder veel holen ghesproock t'Ionckwijf om braeden castaengien met asschen doock De Simme leep, loerooghde dit ouer zijds End' afionstich vul mijdts // al wast lettel proffijts Heeft dese Castaengien goe ionste ghedreghen: Zou reeckter van verre naer, om zonder veel respijts Die wten viere moghen naer, om zonder veel respijts Die wten viere moghen t'hebben ghecreghen Maer vreesde d'heete weghen // om huer natuere // touuen Nochtans naer d'oude pleghen: Die t'zoete wil smaken, moet somstijts t'zuere // prouuen. ¶ Der Simme begheerte wilde lancx te meer vromen Om de Castaengien te ghecrijghen wt t'vier Dies heeft zy een Catte by den velle ghenomen Ende metter Catten pooten, die wtghescraeft schier: Zoo ghecreechse de Simme, zonder haer selfs dangier/ Zou peeldese // en speeldese binnen der naer: De Catte caterooghde met een groot ghetier De pooten gheheel verschoudt, vloogh fellick van daer: De Simme monckefroyde wel eens voorwaer Den eerdt scheen huer t'zijne alleene beuolen Huer clokerende voor t'vier, zonder eenich bezwaer Zulck rouckt niet wiens huus brant, waermt hy by de kolen. Sghelijcx zijnder, gheestelick weerlick Heeren groot Die andere menschen stellen inden noodt Om yet te vercrijghen, oft huerlieder querelen voeren Maer moesten zij zelue lijden den aenstoot: Zij zoudent dickwils laten, ende niet aenroeren. Vorige Volgende