De warachtighe fabulen der dieren

[p. 212]

[Struus en Nachtegale]

t'Zy wt wat gheweste.

Elck prijst t'zijne t'beste.

1. Corinth. 4. Iudith. 6.

OMme een anders willen ziet
Weest ieghens elck anderen vpgheblasen niet
Want wie onderscheet v in d'aerdsche ghanghen?
Niet van v zeluen, voor niet moet wy ons anschauwen
Vul lijdens, vul rauwen,
Oock de ghuene die op hem zeluen betrauwen
End' vp huerlieder eeghin macht berommen al,
d'Heer God almachtich, die veroodtmoedighen sal.

[p. 213]

Struus en Nachtegale.

DE Struus // de Nachtegale
Quansuus // twee principale
Zochten hem prees // ende rees // in zyn coraygen
Den Struus reyn // certeyn // met zyn plumaygen
En den Nachtegael prat // hem vermat // op zynen zangh
Emmers beede // int breede // dus twistende strangh
De Struus moedich // int breede // als d'onghemanierede,
Dat hy zom // het Edeldom // inden gheest meest cranck
Met zyn Struus-vederen, in coraygen verchierde:
Midtsgaders elck die Mars faicten anthierde
Dies hy bij Princen Coninghen was hooghst verheuen
De Nachtegael hoordet, zey (die den Struus niet vierde)
Naer donderslaeghen, men zoeten reghen verwacht.

¶ Als Musiciene // ick diene // dach ende nacht

(Zangh de Nachtegale) Venus Ionghelijnghen:
Die peynsen // om verscheynsen // d'Amoureuse pacht
Daer elck blomkin lacht // in zijn groeyende cracht
En der liefden conduten // ontsluten // ontsprijnghen,
Oock telcken // elcken // huer melodiuselick zijnghen
Alle menschen tot fraeyer verblidijnghe treckt:
Maer Struus plumaygen meest tot houeerdicheyt dwijnghen
En hueren zangh, vriendelickhenden verweckt
Dus heeft de Nachtegale daer stout ghebeckt
Dat hoorende den Struus, hield zijn ghedoogh,
En den Nachtegael zijnghende, die vervloogh.

Zulck schoontooch ts'ghelijcx verchiert met wat gratien

Dijnckt in hem dat niemand zijns ghelijcke zij
Versmaedende andere telcker spatien
Nochtans van blamatien,, is by zelue niet vrij.