De warachtighe fabulen der dieren

[p. 192]

[t'Peert ende Esel met hout gheladen]

Yeghelick sal wachten,

Hem te gheluckich achten.

Eccle. 9.

GHeen mensche ter weerelt breet
Hoe chierlick ghecleet
Hoe hy leeft wel ofte rechtueerdich
De ghuene die wt hem zeluen weet
Ofte hy in zijn beleedt.
Des haets ofte der liefden is weerdich.

1. Corinth. 10.

DIe nv staet, mach wel toezien wijselick
Dat hy niet en valle afgrijselick.

[p. 193]

t'Peert ende Esel met hout gheladen.

DEn Esel die altijts moest om wercken wt-drauen
Met een soberlick lauen
Ziende een Peert hem vermeyen wel int lijf
End' hy gheladen int zwaerlick slauen
Dochte gheheel te zijne een versteken ketijf
Voort ghedreuen met zwepen, ghesleghen zeer stijf
Ende t'Peert wel ghecoestert was, zonder wercken,
t'Breyde den Esel qualick, zulck weeldich beclijf
Ende dat hijt daghelicx moeste aenmercken
Ieghens dat moet ghedaen zijn, moet hem yeghelick stercken.

¶ Den Esel de zyn werck als een goet pleghere

Maer langhs so steghere
Midts dat hy soo ledich zacht t'Peert triumpheren
t'Ghebuerde, t'moest wt-rijden naer de Leghere
Met breydel, zadel, harnasch, zach hy t'Peert stofferen
Ende accoutreren,
t'Wilder doe qualick an, maer t'moest consenteren
Den Meester zadtter op, ende stackt met spooren
Den Esel docht zoudmen my oock zoo persequeren
Gordende tracteren,
Lieuer doe ick myn werck, zoo als te vooren:
Daer toe yeghelick ghestelt es, moet zyn tijt oorbooren.

Niemandt can hebben zulck weeldich gheluck

Moet contrarie fortune zijn oock onderdaen
Hem ouercomt wel somtijts meerderen druck
Dan de slauen die daghelicx om aerbeyden wt ghaen:
En zij die meenen vast staen
Int schoonste wedere,
Die zietmen rasch zaen,, haest vallen nedere.