De warachtighe fabulen der dieren

[p. 168]

[Hert ende Ossen]

Fortune versteict

Wien moedt ghebreict.

Eccle. int eerste ende 7.

VVilt niet cleenmoedich wesen in uwe moedt
Maer t'sheeren vreese voor ooghen doet
Want de vreese des Heeren es een glorie verheuen
Vruecht, blijdschap, croone der verhueghijnghe zoet
Die therte goet
Ghenouchte sal aendoen, en gheuen
Bouen dien, blijdschepe beseuen
Ende vruecht in lanckheyt der daghen gheuen
Wel zyn zonder sneuen, in zijn wterste tijt
En worden inden dach zijns steruens ghebenedijt.

[p. 169]

Hert ende Ossen.

EEn Hert van d'Honden gheiaeght ouer bergh en dal
Vlood in een stal,
Daer dat diueersche Ossen stonden ghebonden
Hemlieden hertelick biddende, dat hy onder al
Mochte oock bewaert zyn, ende niet ghevonden
Van Iaeghers noch Honden:
Een Osse sprack t'hemwaerts ten zeluen stonden
Dat hy daer niet vrij was naer hueren zin
Midtsgaders dat (nemende d'ander t'oorconden)
Meester en Cnapen daer camen daghelicx wt end' in,
Den Hert dochte niet te min:
Wie auenthuert, die ghebuert, schade of ghewin.

¶ Hy bleef, gheensins wilder wt nemen den schoy

Hy dochte t'lijf behouden, ofte t'leuen laeten
Meende looslick doen, ghijngh ligghen onder t'hoy
Daer dickwils sdaechs de Ossen af aeten:
De Meester cam int stal, zoude naer hoy vaeten
Vandt datter den Hert ghehoornt onder lach
Hem reckende, waende doe schoyen zijnder straeten
Maer moest daer vol-eynden zijnen laetsten dach
Dat hy blijuen moeste, hy zach
Dies deze beclach:
Dwaes is die niet en vlied, als hy wt der nood vlieden mach.

Sghelijcx zijnder menschen ter werelt binnen

Zoo bevreest, ende cleen-moedich van zinnen
Als zij commen en beghinnen, in eenich bezwaer
t' Perijckel in tijts schuwen, niet en beminnen
d'Welck cause is dat zij in lijden vallen achter naer.