De warachtighe fabulen der dieren

[p. 156]

[Zueghe ende Vvulf]

In een gheveynst vrient,

Gheen betrauwen dient.

Prouerb. 29. Deutro. 27.

EEn dobbel mensche, ick meene de ghuene
Die met smeeckende woorden zijn vrient can groeten
En t'gheveynsdelick aenspreken es ghewuene
Slacht die wt-spreet een net tzijnen voeten
Vermalendijde boeten, worden zijn toeuerlaet
Die al heymelick zoo zijnen naesten slaet,

Eccle. 22.

HOudt trauwe met uwen Vriendt staedich ter duecht
In zyn aermoe, op dat ghy oock ten aenschauwe
In zijne goeden verblijden mueght,
En inden tijt zijns lijdens, blijft hem ghetrauwe.

[p. 157]

Zueghe ende Vvulf.

THenden eender poeste, daert niet was woeste,
Alst wesen moeste,
Om vigghen
Een Zueghe zou neder ligghen
t'Welck by den Wulf wiert listich bespiet,
Om huer adsisteren, cam fletsen en flatteren,
Met beloften presenteren,
Huer bystandich t'zijne, int zwaer verdriet
Maer de Zueghe begheerd'hem gheenssins niet
Nochtans anderwaerf zeyde, De Wulf dat hy beyde,
Om voor t'bezwaren (t'welck huer mesgreyde)
t'Helpen bewaeren // huer Viggheskens ziet:
De Zueghe grolder tsegghen, en niet af en liet
Den Wulf te snactanden, want zy was gram
Dat hy daer // openbaer // te gheender causen yet
Dan om huer ionghe Viggheskens verslijnden cam
t'Was t'beste // dat hy tzijnen neste // t'vertrecken nam,
Want men zouder niet doe, voor hy hadde duerlijdt
De Zueghe ghaffer // weere straffer // dan Schaep of Lam
Hy vertrack // en zou sprack // zouct elders v proffijt
Want myn ionghe Viggheskens zijn onder mijn bevrijdt,
En sullen zijn altijt.

Insghelijcx zijnder menschen diement niet sal gheloouen

Die ander connen met schoone woorden verdoouen
Vriendtschap schijnende verghen, met een vercloucken
Maer t'herte heeft meeijnghe om bedroch ouersloouen
Zulck van t'zijne beroouen:
End' huer eygen proffijt daer in zelue zoucken.