De warachtighe fabulen der dieren

[p. 144]

[Hondt ende Osse]

Nijdicheyt ontvreidt,

En huer zeluen eidt.

1 Ioan. 2. Eclles. 9. Leui. 19.

VVie zijn broeder haet, wandelt in duusterheyt waen
Ende en weet niet waer dat hy gaet
Haet ende nijdt sullen beede tsamen verghaen
Dus uwen Broeder int herte niet en haet,

Prouerb. 22.

EN eidt met gheen nijdich mensche gheen broot
Hy sal wel zegghen eidt ende drijnckt
En zijn herte wilde mueghelick wel zyn doodt
Dat hy niet en weet, hy te vonnessene dijnckt.

[p. 145]

Hondt ende Osse.

EEn nijdeghe slocker, afionsteghen Hondt
Op een hoop hoys stondt
Die hem gheenssins mochte helpen niet
Een Osse hadder gherocht gheerne by
Maer desen Hondt hildtse (straf bassende) vry
Ende wilder hem af laeten hebben yet
Aen allen zijden nauwe bespiet
Offer den Osse hadde in ghebeten
t'Welcke niet es gheschiet
Den Osse lijdende verdriet, sprack pothondt ziet,
Ghy dienter met clippels zelue af ghesmeten
Want spaert, en bewaert, dat ghi zelue niet cont eten.

¶ Insghelijcx eist claer

De nijdeghe voorwaer
t'Weluaren van anderen niet begheert
Hoe wel nochtans te gheender tijt
Daer hy eenich profijt
Mach hebben, dan hemlieden afionstelick deerdt
Hebben oock onweerdt
Onder der zonnen,
Hem yemandt zoo gheneerdt
Die hem zeluen helpen connen
Ende niet en ionnen
Dat de behoufteghe ter noodt yet beluucken
Dan zaecken die zy zelue niet connen ghebruucken
De nijdeghe huer eeghin herte verstuucken.

De meeste wraecke die v mach gheschieden

Vanden ghenen die v benijdt
Es dat ghy wel doet, zyn ghezelschap vlieden
Ende neerstelick bemindt, dijn selfs proffijt,