De warachtighe fabulen der dieren

[p. 136]

[Vvolf ende Crane]

Datmen doet d'onbekende

Es verloren ten hende.

Prouerb, 11.

AFgrijselick is den Heere
Een herte quaet
En zijn wille, es inde ghuene zeere
Die simpelick wandelen gaet.

1 Ioan. 2.

VVilt oock elckandere niet lief hebben menschen ghy
Metten woorde, noch oock metter tonghen zede,
Maer staet deen den anderen minsamelick by
Metten wercke, end'oock metter waerheyt mede,
Doet zoo ghy wildet datmen v dede
Schuwet ondanckbaerhede.

[p. 137]

Vvolf ende Crane.

DE snoode Wulf hadde ghulzich een Schaep verslijndt
Daer af dat hem een been inden crop dweers stack
An Dieren ende Voghelen, dus zijnde ghepijndt
Commende ghegrijndt
Zocht hy raedt, maer alomme hem troost ghebrack,
Emmers wterlick dat hy de Crane toe sprack
Om hulpe, belouende schoon ghiften te gheuen,
De welcke t'been met zijnen hals wt track
Ende heeft den Wolf verlost wt sneuen,
Gheen weldaedt en behoort ongheloont zijn leuen.

¶ Verbeydende hopende alsoe de Craene

Vergheldijnghe vanden Wulf te ontfaene
Dede hem schimpighe andtwoorde weten
Hoe sprack den Wulf, tsy van uwen vermaene
Gedanckt my zelue, zonder verre te ghaene
Dat ick v den hals niet afhebbe ghebeten:
Iae v naect ontpluumt, ende gheel op gh'eten
Die moet ghy wel groot gheluck besteden
Gh'eel zachtmoedich heb'my ieghens v ghequeten
Vertrect, quelt my niet, v zeluen mueght vreden,
Tes quaet strijden, ieghens die noyt dueght deden.

Ondanckbaerheyt, es der zielen vyandt

Die de duechden vermindert, en doet versmaden,
Haer zeluen zouct zij, en doet niemandt bystandt
Zou es oock een verlies der weldaden
Den ondanckbaren sal niemant loonen, maer schaden
Zulck zijn veel vianden, al spreken zij schoon:
Dus de mensche dueght doende, aleist wt ghenaden
Verwacht van hem niet, maer vanden Heereloon.