De warachtighe fabulen der dieren

[p. 132]

[Vueghelare ende tSerpent]

Zulck spreedt zyn net,

t'Vanghen wort hem belet.

Eccle. 27. Psalm. 9.

ZOo wie hem tot een pit te maken helt
Sal daer in vallen, en den hels breken
En wie eenen stootsteen zijnen naesten stelt
Die sal hem zeluen daer ieghens steken:
Ende wie anderen (naer tswijsemans vermaen)
Stricken leght, sal daer duere verghaen.

[p. 133]

Vueghelare ende tSerpent.

EEn Vueghelaer met zijn dobbel netten wtghaende
Alzoo hy waende,
Omme verschalcken veel Voghelkens cleene
Een soorte te veldewaerts in, zach hy staende
Dies hy snel rasch en wacker te beene,
Zijn netten wt-spreedde ouer al ghemeene:
Die tsamen te vanghen, was zijn vermeten
Maer hy en heeft ghecreghen niet eene,
Want tardende onverzien zonder weten,
Op een Serpent, heeft hem int been ghebeten:
Dies nederghezeten, de moedt hem ontviel
Zulck rijden waent, daer comt een stock int wiel.

¶ t'Was doe al ghedaen, en verloren pijne

Die waende zoet hebben, creech vanden venijne
Claghende, stenende, hield lijdtzamich ghedoogh,
Zijn voornemen belet was tot dien termijne
End al t'ghevueghelte dat vervloogh:
Hy ouerdochte doe, dat noyt en loogh
Die om andre bedrieghen, dede zyn vermoghen
Ende hoe substijl hy zulck voortstel zoogh,
Dat hy hem zeluen vandt eerst bedroghen.

Zo men oock daghelicx ziet ghebueren

Die hem becueren
Om d'onnoosel te crijghen in huer net
Met loose practijcken daer in ghedueren
In corter hueren
Hemlieden zulck voornemen wort belet:
Ende zoo in zyn vpset, zulck meent hy faelt,
Zulck niet en waent crijght, En zulck rijsen meent daelt.