De warachtighe fabulen der dieren

[p. 130]

[Hauick ende Cockuut]

Zijt ghevreidt,

In dat ghy eidt.

Gene. 2. Luc. 10.

T'Alder eerste ghebot ter weerelt beseuen
Dat God almachtich wilde den mensche gheuen
Verboot hy ghulsicheyt: En sprack midts dezen
Van al de boomen ts'Paradijs sult etende wesen:
Maer vanden boom der kennessen (deed hy bediet)
Des goet ende quaets, sult ghy eten niet
Want wat dach daer af zult eten verweruen,
Sprack God tot Adam, De doodt sult ghy steruen
Zoo in ts'weerelts eruen, ghecommen es dit leedt:
Een man wasser oock in purpure ende zijde ghecleet
In lecker eten wild'hy hem daghelicx lauen,
Hy starf, end'hy es inder Hellen begrauen.

[p. 131]

Hauick ende Cockuut.

Den Hauick metten Cockuut zeere spottende was
Die van Lijf ende plumen bee ghelijckende waren
Zey dat hy lieuer met ghewoormte en zulck ghebras
Hem aesde en ghenas:
Dan met voghel-vleesch, op eenich pas
Door zyn cleenmoedich herte, ende groot vervaren:
t'Ghebuerd' in corten daghen, gheen langhe iaren
Zoo den Hauick wt vloogh naer Duuen vet
Door des Landtsmans practijcke, cam int bezwaren
Want hoe hy mocht ghebaeren,
Hy wiert gheuanghen in ts'Landtsmans net:
Somtijts wort een quaet schalck wel zyn schalckheyt belet.

¶ ts'Landtsmans Duuen const hy doe niet meer plucken noch teeten

Hy was int net, ende zy wt zyn bedwanghen
End' op datter meer andre af zouden vreesen
Heeft den Hauick wt een hooghe Torre ghehanghen
Den Cockuut dit ziende spoede derwaerts de ghanghen
End' heeft hem ghezeyt, half ghegheckt, half gheclaeght,
Ghy die om Vueghelvleesch nv hangt ghevanghen
Waert v niet beter haedy naer woormkens gheiaeght?
Die ghecken waent, wort dickwils ghecklick gheplaeght.

Dus beter ist vry gherust, en zekerlick leuen

Zijn zonder pericle, vreese, oft beuen
Winnen redenlick zijn teeren
Dan zoo ziel en lijf te pande gheuen
En niet veel zoorghen, oft hier beneuen
Anders goed begheeren,
Want in zulck gheneeren, hoe gheronnen, gheloopen,
Tes diere waere, diemen met t'lijf moet coopen.