De warachtighe fabulen der dieren

[p. 110]

[Vlieghe ende Miere]

Noodtzaeckelicke aerbeit,

Es beter dan ruste ghezeyt.

Prouerb. 6.

GHaet totter Miere, ghy tot traecheyt gheneghen
Leert wijsheyt, end' aenmerct huer weghen
Hoe wel zou niet en heeft Prince, Meester noch Heere,
Inden schoonen zomer, huer spijse bereedtse
En vergaedert inden Ougst neerstelicke zeere
Haer eedtwerck, Dese voorsienicheyt weetse.

Prouerb. 16.

BEter zoo eist een lettel bedeghen
Met rechtueerdichede,
Dan voorwaer veel vruchten vercreghen
Met boose zeden.

[p. 111]

Vlieghe ende Miere.

DE Vlieghe ieghens de Miere op rees
Haer zeluen bouen huer edelst prees
Ende dat bewees:
Midts dat de Miere in eerde was wroetende
Logierde en sliep, in cleen hollekens diepe
Als aerme Criepe:
Met magher graentkens den hongher boetende:
Maer de Vlieghe huer anders verzoetende
In Coninghen huuzen, onder weeldighe daecken
t'Zijnder tafel dickwils de spijse eerst groetende
De schoon moncken oock cussende ande caecken
Zulck fondeert hem gheel, op verghanghlicke zaecken.

¶ De Miere dit hoorende, haer propoost brack

Stoutelick sprack, hoe wel ick int onghemack
Ende pijne, mynen noodtdruft vergadere meest:
Ick leue gherust, stoutelick ghesust
Als ghy met vreesen cust
Eedt, drijnct, daer men weeldelick zidt ghefeest
Myn graentkens eedt ick met een blijden gheest:
Veel venineghe netten ieghens v wt-hanghen
Daer ghy dickwils in blijft, en lijdt doodlick tempeest,
Yeghelick es oock wt om v slaen en vanghen
Tes prijselick den noodtdurft door aerbeyt ontfanghen.

Zulcke vindtmen die wt-vlieghen veel daeghen

Om in vette cuekens de platteelen vaeghen
Ende gheen andre zoorghe aenmercken
Hier den pot rumen, ghinder t'magher been knaghen,
Den dach met boomeloose manden wt draeghen
Vp de brocken verledicht, niet willen de wercken,
Ghecrepelt int herte, niemandt canse stercken.