De warachtighe fabulen der dieren

[p. 54]

[Arendt ende Craeye]

Eert werde te spade.

Ziet wien ghy comt te rade.

Tobie. 4. Eccle. 32.

ZOuct raedt vanden wijsen altijts ter trauwen
Ende doet niet zonder wijsen raedt
Naer dat ghedaen es, falt v niet berauwen:
Inden wech der vallijnghe niet en gaet.
AEn vreedtsame vrienden zouckt toeuerlaet
Hebter vele van die, ende houdtter v aen:
Maer hebt van duusent een goede raedtsman.

Prouerb. 22. a 3.

EEn listich mensche loofelick zaen
Verberght hem, ende ziet dat quade
Die dwase, es recht duere ghegaen,
Ende lijdt groote schade.

[p. 55]

Arendt ende Craeye.

DEn Arendt die hadde voor zynen treck
Een Oester gheuanghen, die hy waende eten
Maar omme die te brekene met zijnen beck
Hadde ghebreck,
Want daer toe en wist hy gheenssins de weten:
Een Craeye dit ziende, heeft haer ghequeten
Als voorzienich loos, gaf den Arendt raedt hier van
Zeyd, vlieghter inde lucht mede, zonder vergheten
Ende laetse op eenen steen vallen, zoo es zou ghespleten,
En sal breken, dan valter dapperlick an.

¶ Twas ghezeyt, ende t'wiert alsoo ghedaen

Den Arendt es hoogh opghevloghen zaen
Verwachtende een lecker beetkin zoot scheen
De Craeye zach hy vpwaerts kijkende staen
d'Oester liet hy vallen reghel recht op den steen
Ende es daer te barsten ghebroken in tween:
Dit ziende, zoude nederdalen ter cuere
Maer de Craeye greepse, ende been ouer been,
Vloocher zelue mede haestelick duere.

Zoo die om zijn eeghin proffijt alleene

Tsij groot of cleene
Ander raedt, en es te gheloouene niet:
Want die hem ghelooft, comter by in weene
End' int ghemeene
Bedrieghelicke schade wort hem gheschiet
Zulck ghebruuct daer, diet toebehoort vp ziet,
Dies lijdt verdriet.