De warachtighe fabulen der dieren

[p. 30]

[Voghelaer ende Distelvijncke]

Als t'gheluck comt vanght,

Niet ydelick verlanght.

Psal. 36. a. Eccle. 19 a.

HOopt inden Heere, en goetheyt doet
Ghy die op d'aerde zijt wonachtich,
En in zijn tijckdom en milde goedt
Zuldy ghevoedt werden cratich:
Die de cleene dijnghen (al zijnse onmachtich)
Duer ghiericheyt, dwaselick versmaen:
Die sullen allenskins af-vallen en vergaen.

[p. 31]

Voghelaer ende Distelvijncke.

EEn Voghelaer hadde een breet net wt gheleyt
En meende te vanghen Voghelen planteyt
Heeft den vloer wel ghespijst t'allen plecken
Maer al cammer een deel in, t'was verloren aerbeyt
T'en docht hem niet ghenough, hy en wildet niet toe trecken,
Al cammer noch meer toe, t'was al maer een ghecken:
De Voghels vloghen wt en in haer ganghen
Hy meender lancx om meer binnen te necken
In zijn strecken:
En stroyde dicmaels zaet wt met groot verlanghen,
Beter een Voghel in d'handt, dan vele noch te vanghen.

¶ Aldus verbeydende goede auontuere

Zijn zaet wiert gh'eten, en brochte den dach duere
Nochtans hoopte hy te crijghen een groot vueghel ghetal,
Hy hadde t'Net eens vul, maer hy gafse cuere
Hy dacht, wil ick, ia, neen ick, t'is noch ongheual,
Was zoo dwaes en mal:
Dat hijse liet vlieghen, maer hy docht ick sal
D'eerste dier meer commen, trecken inde clijncke:
Den auondt viel, hy track alst vervloghen was al,
Ende vandt alleen int Net een Distelvijncke
Die zijn gheluck verzwijnmt, die heeft dobbel mijncke.

S'ghelijcx varen vele ghierighe Lieden

Die t'gheluck onachtsamelick laten varen,
Meenende hemlieden sal wat beters gheschieden
En crijghen nochtans niet, dan groot bezwaren
Wel hemlien die haer gheluck ga-slaen en bewaren.