De warachtighe fabulen der dieren

[p. 8]

[Den Paeu ende Nachtegale]

Met dat God wil gheuen,

Zalmen danckbarich leuen.

Ioan. 3. Psalm. 28.

Een mensche die mach niet hebben ontfaen
Ten wert hem van den Hemel ghegheuen:
Zijt te vreden met v gratien zaen
Looft ende danckt den Heere zonder afgaen
Want d'ondancbaere sullen werden verdreuen:
Als de dancbaere van God sullen zijn verheuen,
En gherust leuen.

[p. 9]

Den Paeu ende Nachtegale.

DEn moedighen Paeu staende in grooter courage
Doende hommage
Der Goddinnen Iuno wien hy is toegheschreuen
Beclaechde al was hy schoon van plumage
Dat hem t'wel zijnghen niet en was ghegheuen:
Maer dat den Nachtegael meest was verheuen
Bouen alle Voghelen midts zynen zoeten zanck:
Dies hy daerom de Goden heeft bekeuen,
Van d'onbekende behaeldtmen zelden danck.

¶ Iuno heeft den Paeu daer op gh'andtwoort

Dat hy van nv voort
Met zulcx hy hadde zoude wesen te vreden,
Want al was den Nachtegael gheerne ghehoort
Hy en hadde niet van des Paeus aerdicheden:
Ende elck heeft (sprack hy) zyn gauen, met reden,
D'een heeft die, d'ander dese excellentie,
D'een is beleeft, en d'ander onbesneden,
D'een is plomp, d'ander subtijl van inventie.

Insghelijcx zyn van God ghestort alle gratien

Onder veel natien
Tot haer onderhout,
Elck sal met de zyne (zonder murmuratien)
Te vreden zijn, God dancken menichfout.