De warachtighe fabulen der dieren

[p. 6]

[Den Leeu ende T'peert]

Zeer wijselick doorpeynst

Ieghens die zijn gheveynst.

Math. 7.

Van de valsche Propheten wacht wel v zinnen
In al v beghinnen,
Die in schapen cleeders, v gheveynst commen bij
En nochtans grijpende Wulfuen zijn van binnen
Haer eyghen ghewinnen,
Tot des anders schade en schande zoucken zij
Maer de zulcke en zijn van de plaghen niet vrijdag
Want diese meenen hinderen in alle weghen
Daer af werden zy alder eerst ghesleghen.

[p. 7]

Den Leeu ende T'peert.

DEn Leeu vandt een Peert in het groene gras
T'welck hy om verslinden cam valschelick omrijnghen
Hy zeyde dat hy een Medecijn Meester was
Die alle quetsueren ende ziecten ghenas:
Dus quellen v (zeyde hy tot T'peert) eenighe dijnghen
Ick sal v wel helpen, en te beene brijnghen
Want my dijnckt oock dat v yet lett ofte deerdt,
Onder tusschen dacht hy, Mach ick v dus besprijnghen
Ick sal v bijten, ofte den hals af wrijnghen:
Pluumstrijckers die en zijn niet hoorens weerdt.

¶ Ick verblijde my (sprack T'peert) medecijn Meester goet

Dat ghy rechts te passe comt ter causen van desen
Want ick hebbe daer een doorne in myn achter voet
Ick bidde v wilt my daer af terstont ghenesen
Den Leeu stooper naer, T'peert heeft t'been opgheresen
En gaf hem voor t'hooft eenen smuts soo herdt,
Dat den Leeu duuzelde, en verloos schier zyn wesen:
Met schade en schande men dickmaels Meester werdt.

S' ghelijcx zommighe menschen van buten ghelaten

Datse Vrienden sijn, onder een statelic cleedt
Ende tsijn dood-vyanden die t'huerder baten
Heymelic zoucken te doene groot leedt.
De ghuene die sijn openbaer Vyandt weet,
Macher hem vooren hoeden en wachten:
Wetenschap gaet voor natuerlicke crachten.