Algemeen letterkundig lexicon

punctus interrogativus

Etym: Lat. punctus = punt; interrogativus = vragenderwijs.

De punctus interrogativus staat in Middelnederlandse handschriften voor een sterke pauze die aan het eind van een vers een opklimmende vragende toon kent bij voordracht. De weergave van dit type punt bestaat doorgaans uit een punt en twee omgekeerde dakjes (.^vv ).

Lit: J. Wessel, ''Ende al dat si v leeren nv/Onthoudet wel dat radic v'. Interpunctie in het Kopenhaagse Leven van Lutgard' in M. Hogenbirk & L. Kuitert (red.), Schriftgeheimen (2017), p. 141-158.

punctus elevatus

punctus versus