Algemeen letterkundig lexicon

punctus versus

Etym: Lat. punctus = punt; versus = tegenover.

De punctus versus figureert in Middelnederlandse teksten ten behoeve van een lange rust aan het einde van een lange zin of periode. Die rust gaat gepaard met een daling van de stem bij voordracht waarvoor dit type punctus de aanwijzing is. De punctus versus wordt doorgaans aangegeven als puntkomma (;).

Lit: J. Wessel, ''Ende al dat si v leeren nv/Onthoudet wel dat radic v'. Interpunctie in het Kopenhaagse Leven van Lutgard' in M. Hogenbirk & L. Kuitert (red.), Schriftgeheimen (2017), p. 141-158.

punctus interrogativus

pundonor