Algemeen letterkundig lexicon

tractatio

Etym: Lat. (be)handeling, gedrag.

Term uit de retorica en de juridische praktijk voor het bewerken van een tekst of rede(voering) om die zo vorm te geven dat er een optimaal resultaat mee verkregen kan worden bij de lezer of luisteraar. Oorspronkelijk had de tractatio een belerend aspect en deed ze een beroep op het moreel gedrag of oordeel van de toehoorder.

Lit: A. Cizek, Imitatio et tractatio (1994) • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhethorik, dl. 9 (2009), kol. 767-773.

totum pro parte

tradaptation