Algemeen letterkundig lexicon

quinarius

Etym: Lat. quini = telkens vijf < quinque = vijf.

Term uit de prosodie voor een vijfsyllabige versregel, gewoonlijk toegepast in combinatie met regels van andere lengte. Vanouds is de quinarius bekend als afsluitende vierde regel van de zgn. eerste sapfische strofe, in de vorm van dactylus plus trochee: ˉ  ﬞ   ﬞ  en  ˉ  ﬞ .  

Maar ook in de vrijere vormgeving van de dichtkunst tijdens het modernisme kan men de quinarius nog tegenkomen, al zullen sommigen deze nagalm van de quinarius niet meer als zodanig herkennen. Men denke aan de vijfsyllabige strofe-afsluitende regel in strofen van het gedicht ‘Music-hall’ van Paul van Ostaijen, bijv.:

Vān băngĕ blījhĕid.
(VW, Poëzie, dl. 1, 1979, p. 8)

Lit: J. Riecke (red.), Einführung in die historischen Textanalyse (2004).

quidproquod zie quiproquo

quinio