Algemeen letterkundig lexicon

woordcommentaar

Verklaring van of toelichting op woorden in een tekstuitgave door een editeur, doorgaans in de vorm van een annotatie. Meestal spreekt men van woord- en zakencommentaar, daarmee een nauwkeurig onderscheid tussen beide typen commentaar vermijdend. Dat onderscheid is ook lang niet altijd duidelijk, maar meestal bedoelt men met woordcommentaar toelichtingen op in onbruik geraakte woorden, dialectvormen of woorden uit vreemde talen. Voorbeelden hiervan uit de Camera obscura van Hildebrand zijn ‘bouffante’ en ‘blankofficier’, waarbij de editeur noteert ‘lange wollen das’, respectievelijk ‘slavenopzichter in Suriname’. Woord- en zakencommentaar kan men vooral aantreffen in school-, studie- en leesedities. De aard en omvang ervan is afhankelijk van het publiek waarop een editie gericht is.

Lit: Ch.T. Cullen, ‘Principles of annotation in editing historical documents’ in Literary & historical editing (1981) • W. Woesler, ‘Zu den Aufgaben des heutigen Kommentars’ in Editio 7 (1993), p. 18-35 • M. Mathijsen, ‘De commentaar’ in Naar de letter. Handboek editiewetenschap (2003), p. 333-351.

woordaccent

woordemblema