Algemeen letterkundig lexicon

synizesis

Etym: Gr. sun-izèsis = ineenstorting, versmelting < sun-izein = ineenzakken, tezamen vallen.

Term uit de prosodie, ter aanduiding van het versmelten, meestal om metrische redenen, tot één lettergreep van twee klanken in een woord die bij verschillende lettergrepen behoren; bijv. Lat. dehinc (voortaan, vanaf nu), waarbij de h wegvalt en e en i versmelten, maar niet tot een tweeklank. Synizesis is nauwelijks te onderscheiden van  synaerese, waarbij de eerste klinker vaak als een medeklinker wordt uitgesproken (bijv. stereotiep > 'sterjotiep'). Beide zijn eigenlijk vormen van syncope. In dit laatste geval wordt eerder de nadruk gelegd op het wegvallen van een element (de h in het Latijnse voorbeeld) dan op de versmelting (e en i in het voorbeeld). Het omgekeerde van de synizesis of synaerese is de diaeresis-2, nl. de splitsing van een lettergreep in twee, bijv. milvus > miluus; hoorn > horen.

synfunctie zie autofunctie/synfunctie

synoniem