Algemeen letterkundig lexicon

synafie

Etym: Gr. sun-apheia = verbinding, samenvoeging.

Benaming voor het metrisch doorlopen van de verzen binnen dezelfde strofe (metrum), voornamelijk in de klassieke Griekse en Latijnse lyriek. Synafie heeft tot gevolg dat bijv. een korte gesloten eindlettergreep van een vers ‘lang door positie’ wordt als het volgende vers met een consonant begint, of dat een klinker aan het verseinde wordt uitgestoten (zie elisie) als het volgende vers met een klinker begint. Bijv.in de laatste strofe van carmen 11 van Catullus (vv. 21-23):    

Nec meum respectet, ut ante, amorem,   
qui illius culpa cecidit velut prati   
ultimi flos ...   
(Reken maar niet op mijn liefde van vroeger,
Die ging door jouw schuld teloor, als een bloem
die aan de akkerrand door een passerende
ploeg is geknakt)
(Catullus. Verzen (Vertaling Paul Claes, 1995))

(amorĕm wordt amorēm vóór qui; de î van prati wordt uitgestoten vóór ultimi).

symposium

synaloefe