Algemeen letterkundig lexicon

strambotto

Etym: It. strambo = zonderling, excentriek.

Een van de oudste Italiaanse dichtvormen, vooral voorkomend in Sicilië en Toscane. Hij bestaat uit één strofe van gewoonlijk acht (resp. zes) versregels (met rijmschema abababab of abababcc) die elk elf lettergrepen tellen (hendecasyllabus). Een variant ervan is het zgn. Siciliaans octaaf. Deze dichtvorm zou, door additie (8 + 6) aan de oorsprong liggen van het sonnet. Bijv. Boccaccio, het epitaaf van Giulia Topazia in Il Filocolo (1339):

Qui, d'Atropos il colpo ricevuto,
giace di Roma Giulia Topazia,
dell'alto sangue di Cesare arguto
discesa, bella e piena d'ogni grazia,
che, in parto, abbandonati in non dovuto
modo ci ha: onde non fia giá mai sazia
l'anima nostra il suo non conosciuto
Dio biasimar che fè sí gran fallazia.

(Here, having received Atropos's blow,
lies Giulia Topazia of Rome
descended from the high bloodline of witty Caesar,
beautiful, and full of every grace,
who, in childbirth, abandoned us in a manner that ought not be:
thus, our minds will never have enough
of cursing her God, unknowable,
who might make such a great error).
(E.H. Wilkins, 'Boccaccio's First Octave' in Italica, 35, 1 (1956), p. 19)

Lit: H.R. Lang, Original meaning of the metrical terms estrabot, strambotto, estribote, estrambote (1912) • G. D'Aronco, Guida bibliografica allo studio dello strambotto (1951). .

straatpoëzie

stream of consciousness