Algemeen letterkundig lexicon

poëem

Etym: Gr. poièma: stuk werk, schepping, handeling, gedicht < poiein = maken.

1. Algemeen: gedicht, lyriek (Eng. poem; Fr. poème); in het Nederlands wordt de term in deze ruime betekenis vooral met ironische bedoelingen gebruikt.

2. Meer specifiek, vooral binnen de Russische traditie: versepiek. Na het verdwijnen van het classicistische epos ontwikkelde zich het poëem als een nieuwe vorm van versverhaal, gekenmerkt door een spanning tussen subjectief vertellen en objectieve weergave van een gebeuren. De functie van het poëem werd in de West-Europese literaturen vanaf de 18^de eeuw grotendeels overgenomen door roman en novelle. Toch komen nadien, vooral in de romantiek, nog heel wat epische gedichten voor. Bekende voorbeelden van zulke ‘moderne’ poëmen zijn Heines Buch der Lieder (1827), Byrons Childe Harold’s Pilgrimage (1819) en vooral Poesjkins Ruslan i Ljudmila (1820) en Lermontovs Demon (1829-41). In de Russische literatuur heeft de traditie van het poëem zich overigens doorgezet tot diep in de 20^ste eeuw in het werk van o.m. Majakovski en Tvardovski.

POD zie print(ing) on demand

poëet