Algemeen letterkundig lexicon

paeon

Etym: Lat. paeon < Gr. paeōn, paiōn.

Antieke versmaat bestaande uit vier lettergrepen: drie korte en één lange. Naar gelang van de plaats waar de lange lettergreep zich bevindt, spreekt men van paeon primus (), secundus (), tertius () en quartus (). Ze is afkomstig uit de paean en werd vooral gebruikt in de Griekse komedie en in liederen. In de retoriek vormt de paeon primus in combinatie met de trochee een vaak gebruikte clausula (). Bijv.

paeon primus in combinatie met de trochee: ēssĕ vĭdĕ|ātŭr
paeon secundus: rĕpūllŭlăt
paeon tertius: pĕrĕgrīnĕ
paeon quartus: Tĭbĕrĭō.

paean

pageant zie wagenspel