Algemeen letterkundig lexicon

octosyllabisch

Etym: Gr. oktō = acht; sullabè = lettergreep.

Adjectief gebruikt ter aanduiding van een versregel die bestaat uit acht lettergrepen. Het octosyllabisch couplet (met rijm) kwam vrij veel voor in de middeleeuwse poëzie, o.m. in de Franse romances, maar daarna verloor het zijn populariteit ten voordele van de hendecasyllabus, de alexandrijn en de pentameter.

Lit: S.T. Guthrie, ‘Machaut and the Octosyllabe’ in Studies in the literary imagination 20 (1987), p. 55-75.

octet zie octaaf

octrooi zie privilege