Algemeen letterkundig lexicon

numerus

Etym: Lat. getal, telling (deel van een geordend geheel); harmonie.

In de klassieke literatuur: benaming voor maat en ritme. De numerus bestaat in een regelmatige opeenvolging van korte en lange lettergrepen. Deze volgt in de poëzie vaste regels (zie metrum). De numerus in proza was echter veel minder duidelijk, ook al legde men vooral via het cultiveren van de periode-2 (a.h.w. een samengestelde zin) een grote belangstelling aan de dag voor het aanbrengen van pauzen, het leggen van accenten en voor de melodie van de tekst. M.b.t. het begin en het einde van de periode bestonden wel precieze voorschriften (zie clausula).

numerologie zie getallensymboliek

NUR