Algemeen letterkundig lexicon

literatuurdidactiek

Onderdeel van de literatuurstudie dat zich toespitst op de overdracht van kennis en vaardigheden met betrekking tot het schrijven en lezen van literatuur, vooral in het onderwijs. Hoewel literatuur van in de oudheid steeds een belangrijk studieobject geweest is in de scholing van jongeren (o.m. in de artes liberales), is de literatuurdidactiek als wetenschappelijke discipline veeleer van recente datum. Dit hangt samen met de recente aandacht binnen de literatuurwetenschap voor de relatie tussen tekstanalyse en tekstbeleving. Vanuit en afhankelijk van bepaalde doelstellingen (schrijf-, lees- en luistervaardigheid) werden allerlei didactische werkvormen uitgeprobeerd (extensief vs. intensief lezen; tekstgerichte vs. leerlinggerichte vragen; activiteiten als gericht schrijven, dramatische verwerking, voorlezen, enz.) en getoetst (o.m. via korte- en langetermijntoetsen, leesdossiers e.d.) op de kennis, het inzicht en de ervaring die ze de leerlingen bijbrengen. Zie ook competentie.

Lit: W. de Moor, ‘Van tekstbestudering naar tekstervaring. Literatuurdidactiek, een wetenschap in wording’ in Leidse Werkgroep Moedertaaldidactiek, Moedertaalonderwijs in ontwikkeling (1982), p. 455-488 • B.J.M. Schut, Literatuurdidactiek. Een bijdrage tot de theorievorming (1984) • Research into Literary Socialization and Education / Literaturdidaktische Lese- und Unterrichtsforschung, themanummer van SPIEL (1996) • C. Geljon & D. Schram, ‘Een amulet en het boze oog: bouwstenen voor een interculturele literatuurdidactiek’ in D. Schram e.a. (red.), Lezen en leesbevordering in een multiculturele samenleving (2000), p. 101-112 • C. Dawidowski & H. Korte (red.), Literaturdidaktik empirisch. Aktuelle und historische Aspekte (2009) • T. Kayalis & A. Natsina (red.), Teaching literature at a distance. Open, online and blended learning (2010).

literatuurclub zie leeskring

literatuuresthetiek