Algemeen letterkundig lexicon

epicedium

Etym: Gr. epi- = bij; Lat. caedes = lijk; vandaar lijkzang.

Speciale vorm van klaaglied uit de oudheid (zie elegie), uitgevoerd, meestal onder begeleiding van fluitspel, bij het lijk en ter ere van een overledene.

Lit: H. Schoonhoven, The Pseudo-Ovidian Ad Liviam de morte Drusi (Consolatio ad Liviam, Epicedium Drusi) (1992) • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 2 (1994), kol. 1250-1251 • Gräszer, Die Epicedien-Dichtung des Helius Eobanus Hessus: lyrische Totenklage zur Zeit des Humanismus und der Reformation (1994) • M. van Oosterhout, 'Hugo Grotius in praise of Jacobus Arminius: Arminian readers of an epicedium in the Dutch Republic and England' in J. Bloemendal, A. van Dixhoorn & E. Strietman (red.), Literary cultures and public opinion in the Low Countries, 1450-1650 (2011), p. 151-180.

epenthesis

epideiktische literatuur