Algemeen letterkundig lexicon

poeta vates

Etym: Lat. vates = waarzegger, ziener.             

Latijnse benaming voor het type van de dichter-ziener, d.w.z. de volgens de opvattingen van het neoplatonisme door de goden of de muzen geïnspireerde dichter die het verborgene ‘ziet’. De benaming wordt vaak gebruikt in tegenstelling met de poeta faber, de dichter-vakman,  in wiens werk de technische vaardigheid primeert op de inspiratie. De poeta vates past geheel in de theorie van de Franse Pléiade en andere nationale renaissancebewegingen zoals die in Engeland rond Sidney en in Nederland in het Leidse academiemilieu. Het werd vooral ook het dichtertype van de romantiek (bijv. W. Blake).

Lit: J.A. van Dorsten. Poets, patrons, and professors: Sir Philip Sidney, Daniel Rogers, and the Leiden humanists (1962), p. 33-47 • J. Reijmerink, 'Achterbergs "Pinksteren" hoogtepunt van een poeta vates' in Jaarboek van de Interdisciplinaire Vereniging voor Analytische Psychologie 8 (1992), p. 51-68.

poeta laureatus

poetae novi