Algemeen letterkundig lexicon

apostelspel

Subgenre van het Bijbels drama, waarin een episode uit het leven der apostelen, vooral van de H. Paulus, wordt uitgebeeld en waarvoor de stof doorgaans ontleend werd aan het bijbelboek ‘Handelingen der apostelen’, soms aangevuld met andere bronnen zoals de evangeliën, de brieven der apostelen of Romeinse geschiedenis. Het oudste West-Europese apostelspel dateert van de 13^de eeuw. In de Nederlanden bloeide het genre gedurende de 16^de eeuw, met name in de zuidelijke Nederlanden, bijv. Spel van Paulus’ bekering (ca. 1550). Een ander bekend apostelspel uit die tijd is De bekeeringe Pauli (ed. Steenbergen, 1953).

Lit: C.G.N. de Vooys, ‘Apostelspelen in de rederijkerstijd’ in Mededeelingen der Koninklijke Akademie van Wetenschappen, Afd. Letterkunde. Serie A, Letteren, wijsbegeerte, godgeleerdheid 65 (1928) 5, p. 153-197 • G.J. Steenbergen, ‘Het apostelspel’ in Verslagen en Mededelingen Academie (1952), p. 439-488 • G. Kamphuis, 'Het apostelspel de bekeeringe Pauli en de Bijbel' in De nieuwe taalgids 46 (1953), p. 287-288 • W.M.H. Hummelen, Repertorium van het rederijkersdrama, ca. 1500- ca. 1625 (1968), p. 46-48 • B.A.M. Ramakers, ‘Maer en beroemt u niet! Het eerste Spel van Sinnen van dWerc der Apostelen van Willem van Haecht’ in G.R.W. Dibbets & P.W.M. Wackers (red.), Wat duikers vent is dit! Opstellen voor W.M.H. Hummelen (1989), p. 147-164.

aposiopese

apostrofe