Algemeen letterkundig lexicon

kanselstijl

Term uit het grensgebied tussen literatuur en theologie voor de taal van de predikant zoals die vanouds gehanteerd wordt op de kansel. Deze stijl, gedicteerd door het genre van de rede, is sterk onderhevig aan de regels die golden voor dat deel van de retorica dat het goed verzorgde taalgebruik betreft (elocutio), en daarnaast ook voor die van de opbouw (dispositio). Specifiek voor de taal van de preek zijn de schoolse indeling, stereotype wendingen en een zekere wijdlopigheid.

Lit: J. Bosma, Woorden van een gezond verstand. De invloed van de Verlichting op de in het Nederlands uitgegeven preken van 1750 tot 1800. Monografie & bibliografie (1997) • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 4 (1998), kol. 882-887.

kanselarijstijl

kantiek zie canticum-2