Algemeen letterkundig lexicon

creatieve analyse

Term van W.Gs Hellinga en H. van der Merwe Scholtz die, in het kielzog van de autonomiebewegingen, in 1955 hun gezaghebbende studie Kreatiewe analise van taalgebruik, met als ondertitel ‘Prinsipes van stilistiek op linguistiese grondslag’ hun opvattingen daarover publiceerden. In hun uitleg van de methode zeggen ze dat ze willen nagaan wat een tekstgedeelte in een bepaalde taalgebruikseenheid in een concrete tekst feitelijk doet (dit tegenover het onderzoek naar taalgebruiksmogelijkheden in het algemeen):

Om die geheel sinteties uit sy onderdele te probeer saamstel, deug nie. Die omgekeerde weg moet bewandel word: die onderdele moet binnen die geantisipeerde geheel “geartikuleer” word. Die kreatiewe “antisipasie” en die analitiese “artikulasie” van die sitaat binne die geantisipeerde geheel, is 'n bedryf wat die suiwerste aangedui kan word as kreatiewe analise.  
(W.Gs Hellinga & H. van der Merwe Scholz, Kreatiewe analise van taalgebruik, 1955, p. 47-48)

De auteurs baseren zich op F. de Saussures Cours de linguistique générale (1916), een werk dat ook de grondslag vormt van het structuralisme.

cratylisme

creatio