Algemeen letterkundig lexicon

contigu verband

Etym: Fr. contigu = aangrenzend < Lat. con-tingere = aanraken, in betrekking staan tot.

In het algemeen wordt er van contiguïteit gesproken wanneer het een vorm van beeldspraak betreft waarbij tussen verschijnselen één of meer raakpunten bestaan. In de literatuurwetenschap wordt de term gereserveerd voor datgene wat de basis is voor metonymische (metonymie) beeldspraak. Het gaat dan om de samenhang tussen twee noties die causaal, logisch, temporeel of ruimtelijk aan elkaar grenzen. Zo is er temporeel verband tussen het jaartal 1896 en de geboorte van Paul van Ostaijen (1896), en ruimtelijke samenhang tussen kop en schotel (men plaatst het een op het ander). Causaal is de relatie tussen strijken en glad worden. In de metonymische beeldspraak wordt één van beide aan elkaar grenzende noties genoemd, bijv. in de zin ‘geef me nog een kopje’ (ruimtelijk) waar men de inhoud bedoelt, of in ‘België won met 2-1’ (totum pro parte), waar men de spelers van dat land mee aanduidt.

context

continue vertelwijze