Algemeen letterkundig lexicon

prosopopoeia

Etym: Gr. prosōpopoiia = persoonsverbeelding < prosōpon = gezicht, figuur; poiein = maken.

Term uit de retorica voor de oefening in het uitdrukken van de emoties van een verzonnen personage op een beslissend moment van zijn loopbaan of leven. Betreft het een persoon uit de geschiedenis of mythologie dan spreken we van ethopoeia.

Zie ook personificatie.

Lit: M.B. Smits-Veldt, Het Nederlandse renaissance-toneel (1991), p. 45 • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 1 (1992), kol. 1176-1177 (s.v. attributio) • S. Adamson, G. Alexander & K. Ettenhuber (red.), Renaissance figures of speech (2007), p. 97-112.

prosopografie

prospectief aspect