Algemeen letterkundig lexicon

percursio

Etym: Lat. per-currere = over iets heenlopen.

Term uit de retorica voor het vluchtig en zonder enige detaillering over een onderwerp heenlopen, hetgeen zich vaak uit in het gebruik van asyndetische hoofdzinnen en in de stijlfiguur van de enumeratio bijv. regel 4 van het ‘Grafschrift’ door P.G. Witsen Geysbeek:

Hier ligt Simplicius: men kan al zijn bedrijven,
En 't lot, dat hij in 't eind' verwierf,
Gemaklijk met vier woorden schrijven:
Hij sliep, hij at, hij dronk, en stierf.
(G. Komrij, De Nederlandse poëzie van de 17e en 18e eeuw ijn 1000 en enige gedichten, 1986, p. 1292)

Het tegenovergestelde van percursio is evidentia.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 6 (2003), kol. 748-750.

percontatio

peregrinatio academica