Algemeen letterkundig lexicon

doggerel

Etym: Eng., van onzekere oorsprong, allicht verwijzend naar ‘dog’ (vgl. een uitdrukking als ‘hondsberoerd’).

Term, reeds aangetroffen bij Chaucer (einde 14^de eeuw), voor slecht geconstrueerde poëzie, gekenmerkt door monotonie in ritme, onbeholpen rijm, goedkoop sentiment, triviale inhoud e.d. Evenals het knittelvers leent het doggerel, vooral als het bewust toegepast wordt, zich goed voor komische effecten (humor). Voorbeelden vindt men dan ook in de burleske literatuur.

dogberryisme zie malapropisme

DOI