Algemeen letterkundig lexicon

epigraaf

Etym: Gr. epi-grafein = op iets schrijven, inkerven.

Term uit de schriftgeschiedenis voor een inscriptie met een scherp voorwerp in hard materiaal zoals rots (petroglief), steen, klei, hout of metaal. Voor inscripties op gebouwen of monumenten kwamen de termen epigram en opschrift in gebruik, waarvan de betekenis zich tot puntdicht heeft ontwikkeld. De epigrafie of epigrafiek is de wetenschap die epigrafen bestudeert.

Aramese inscriptie. [bron: L.J. Gelb, A Study of Writing (1974⁴), p. 135].

Lit: I.J. Gelb, A study of writing (1962²), p. 22-59 • A.E. Cooley, The Cambridge manual of Latin epigraphy (2012).

epigoon

epigram