Algemeen letterkundig lexicon

doublet-1

Etym: Fr. double = dubbel.

Rederijkersgedicht, groter dan een rondeel, van wisselende lengte en met een variërend rijmschema, opgebouwd uit slechts twee rijmklanken. Voorbeelden van dit genre kan men vinden in de Const van rhetoriken (1555) van Matthijs de Castelein (p. 227-228, 229).

Lit: S.A.P.J.H. Iansen, Verkenningen in Matthijs Casteleins Const van rhetoriken (1971), p. 120-121.

doubleren

doublet-2