De const van rhetoriken

[Simpletten en Dobbletten]

¶ Simpletten, al eenderande dicht.

¶ Vraeghd ghy, wat alder best leuen doet?
Ick salt u verclaren metter spoet.
Niet ontspaerd, maer achter bleuen goet,
Vruchtbaer land, inden heert altoos gloet,
Een middelbaer cleed, half zot half vroet,
Vvise simpelheid, onder niemends voet,
Ghesondt lichame, natuerelick bloet,
Tafle zonder cuenste, ende vulle vloet,
Los van zoerghen, eerd die u bestoet,
Vrough opstaen, vry van tsnyders ghebroet,
Vvild dat ghy muegt, hebd paeis in dijn behoet.

¶ Dobbletten.

¶ Och moeder ons Heeren! in tshemels iolijt,
Daer ghy de opperste Conijnghinne zijt.
Vviene, Lucas vele der eeren ghewaeghd.
Ghy zijd Gods liefste nu en talder tijt:
Dies ons duer u commen es deeuwigh profijt,
Daer tvoerboerg zoo langhe naer heeft gevraegt
Bouen allen vrauwen zidy ghebenedijt,

[p. 228]

 

Vul gratien, ende schild vuer tviands strijt:

 

Vvant ghy baersdet Iesum als die hem behaeghd

 

Zalich zyn dijn borsten, die thooghste berijt

 

Sooghden, waer uut rees den helschen nijt:

 

Vvant wy van lucifer waren belaeghd.

 

God schiep u al schoone, wit als een crijt,

 

Suuer zonder smette, tot tviands spijt.

 

Lof u, die om ons salicheid niet en traeghd:

 

By u es behauwen al de weereld wijt.

 

Ghy maeckt ons passage int hemels bevrijt:

 

Ghy zijt de schoonste daer den dagh op daeghd:

 

Vvant vueren en naer dbaersen, bleefd ghi maeghd.