De const van rhetoriken

[Dobblet met twee stocken; Al dicht; Deffianche; 2x Aud Rondeel]

¶ Dobblet, met twee stocken.

¶ O schoon ioncvrauwe! ghedijnckt u niet?
Mijns groots labuers, ende zwaren ganck?
Mijns achter straten reisen, ende myn verdriet?
Hebdy onder u noch dijnder ghiften iet
My daer met voorsiet, biddick eer iet lanck
Troost my: als warick siec ende noch zo cranck
Van liefden, zo werdt my zeer wel gheschiet.
Ick hebbe zoo vele leden, om crighen uwen danck,
Ia ghedroncken diueerschen drouuen dranck,
En ghedichtt zoo menigh propre liet.
O schoon ioncvrauwe! ghedijnckt u niet?

¶ Al dicht, oft van woordt te woorde.

¶ Voord, zijd, niet, moe: wild, my, saen, versinnen:
Hoord, zwijd, siet, toe: stild, wy, gaen, beghinnen,

[p. 230]

¶ Deffianche, ofte Lime.

¶ Ghylieden. N. hebt my zeere gheblammeerd,
Ende niet en cesseerd, van diesser magh ancleuen:
Als ghylieden willen zuld dan compareerd,
Niet dan uut ghenouchten werd dit gemoueerd,
Om dat al u voordstel lueghen es beseuen.
Gheeft my een regule, ick zal u eene gheuen:
Die laetst, ende qualickst doet, blijfd in den brant.
Vten hoofde werd referein van ons gheschreuen,
Vvel hem die wel packt ende steld plaisant.
Oft wy zullen dialogue maken vuer de hand,
Men sal ons besuerghen ons personage:
Den best doender zal eere hebben habundant,
Mercurio, doen zyn dienaers hommage.
Eer ghy u queld met zulcke oultrage,
Maeckt eerst een taflespel als de cloucke.
Ghy kend my wel, als doet ghy my quellage.
Hier zuldy zien ghy lien daer ic cleene op roucke
Of ick myn dicht van houcke te houcke
Ieuers stele of zoucke.

¶ Aud, vremd Rondeel.

¶ Myn herte staet vast op een zottinne,
Om dat zu zoo vul goede pradden steeckt.
Ick moet al vueren ten beghinne
Haer altoos draghen goede minne:
Het beuald my al tgheent dat zu spreeckt.
Haren troost my gheentijd en ghebreeckt,

[p. 231]

 

Zu dijnckt my zijnde een keiserinne,

 

Myn herte staet op een zottinne.

 

Als es zu sobre van ghewinne,

 

Ick hebze lief met herte met zinne.

 

Zonder begheuen wies men my preeckt

 

Myn herte staet vast op een zottinne,

 

Om dat zu zoo vul goede pradden steeckt.

¶ Ander aud Rondeel, dobbele, vten wale.

¶ O meinsche! hoe es dyn zonde stijnckende,
Hier op de weereld, en vuer God almachtigh?
Elck siedt wel, het es claer en warachtigh,
In een druepel waters zidy anderen verdrijnckende.
Pusoen vuer huenigh, zidy schijnckende:
Broeder verraedt zinen broeder vuerdachtigh.
O meinsche! hoe es dyn zonde stijnckende?
Elc siedt wel, het es claer en warachtigh:
Ghy verleedt deen den anderen al grijnckende,
Ende vald mordadigh op elck ander clachtigh:
Tot gheender dueghd en vald ghy eendrachtigh,
Met haet en nijd zidy elcken versijnckende.
O meinsche! hoe es dyn zonde stijnckende?
Hier op dees weereld, en vuer God almachtigh?
Elc siedt wel, het es claer en warachtigh,
In een druepel waters zidy anderen verdrijnckende.