Algemeen letterkundig lexicon

apograaf

Etym: Gr. apo graphè = afschrift.

Afschrift van een tekst. De Middelnederlandse literatuur is haast uitsluitend in apografen bewaard gebleven, vervaardigd door beroepskopiisten. Een afschrift dat door iemand anders dan de auteur is gemaakt, kan beter allograaf-2 genoemd worden. Een eigenhandig door de auteur geschreven tekst noemt men een autograaf.

Een moderne apograaf: het nethandschrift van Couperus' Langs lijnen van geleidelijkheid (1900) in het handschrift van diens vrouw Elisabeth en met correcties van hemzelf. [bron: M. Mathijsen, Naar de letter  (2003³), p. 134]

Lit: M.J.M. de Haan, Enige aspecten van de tekstkritiek van Middelnederlandse teksten (1973) • G. van der Stroom, recensie van Nederlandse gedichten 1614-1625. Constantijn Huygens / Historisch-kritische

Lit: uitgave (ed. Ad Leerintveld) in Tijdschrift voor Nederlandse Taal- en Letterkunde 118 (2002), p. 144-149 (zie p. 146-147).

apofthegma

apokoinou