Algemeen letterkundig lexicon

alfabetisch schrift

Etym: Gr. alpha bèta; ook fonografisch schrift < Gr. phonè graphein = klank schrijven.

Een schrift waarin één schriftteken gewoonlijk staat voor één of meer fonemen (foneem: ‘spraakklanken’). Zo geeft het alfabetische teken ‘b’ altijd de spraakklank ‘b’ aan, maar kan bijvoorbeeld de ‘c’ uitgesproken worden als ‘k’ of als ‘s’. Het alfabetisch schrift is een uitvinding van de Grieken die aan het Semitische medeklinkerschrift tekens voor klinkers hebben toegevoegd.

Soorten klinkerletters in de verschillende soorten alfabetisch schrift. [bron: I.J. Gelb, A study of writing (1952¹), p. 185].

Lit: I.J. Gelb, A study of writing (1974⁴) • B. Engelhart & J.W. Klein, 50 eeuwen schrift (1988²) • A. Robinson, Alfabet, hiëroglief, pictogram (2004).

alfabet

algemene literatuurwetenschap