Algemeen letterkundig lexicon

apotheose

Etym: Gr. vergod(delijk)ing < theos = god.

Oorspronkelijk: verheffing tot de rang der goden, het ‘ophemelen’ van een roemrijk persoon. Bij overdracht gebruikt voor het hoogtepunt van een toneelopvoering, meestal de slotscène, waarin het maximum aan pracht en kunnen getoond wordt. Typische voorbeelden hiervan zijn de slotvoorstellingen tijdens de 16^de en de 17^de eeuw in het Palais Royal te Parijs, waarbij 30 tot 40 acteurs werden uitgedost als Olympische goden. Ze stonden op platforms, versierd met zonnestralen en wolkensilhouetten. In de spectaculaire finale werden die ‘goden’ op hun plateau tot op halve hoogte boven de scène neergelaten. Niet alleen goden, maar ook vorsten en helden werden zo verheerlijkt. Vandaar de andere benaming voor apotheose, nl. gloire. Zie ook deus ex machina.

apostrofe

apparaat van de neerlandicus