Christelijke gezangen en liederen

CXXX. Hemelvaart-lied.

Daar vaart voor der Apostlen oog,
Gods Zoon in zegepraal om hoog!
Verdiept in hun gedagten,
Staan zij, daar Hij al hooger zweeft,
Hun in het eind geheel begeeft,
Den uitslag af te wagten:
Hoe zwaar,
Hoe naar
Valt dit scheiden,
Dit verbeiden!
Wat al

[fol. L12v]

smarten
Voor hunn’ trouwe, zwakke harten.

2     Nog staaren zij op hunnen Heer;
Daar strijken Hemelboden neêr,
Om troost tot hen te spreeken.
God! welk een troost! ja, ’t zal geschiên,
Zij zullen Iesus wederzien,
Schoon nu hun oog ontweeken,
Wat vreugd!
De Deugd,
Hier verschooven,
Wordt hier boven
Aangebeden,
Smaakt dáár reine zaligheden.

3     Dat wederzien geeft troost en moed
In ’s leevens zwaarsten tegenspoed,
’t Afsterven van Zijn vrinden.
ô Allen! gij, die God bemint,
Gij zult uw’ bloedverwant of vrind
Ook zalig wedervinden.
Daalt af,
In ’t graf,
Waardste panden!
Breekt de banden,
Die ons knoopen,
Nu w’ op ’t zalig weêrzien hoopen.

4     En gij, die nooit uw’ Heilland zaagt,
Maar Hem bemint, die Hem behaagt,
Leeft, in het

[fol. M1r]

blij vertrouwen,
Daar gij Zijn tweede komst verbeidt,
Dat g’ in d’ onmeetbaar’ Eeuwigheid
Hem zalig zult aanschouwen.
’t Gevoel,
Zo koel,
Hier op aarde,
Voor Zijn waarde,
Nooit volpreezen,
Zal dan vuur en liefde weezen.