Christelijke gezangen en liederen

[fol. L5r]

CXXIII. Jesus bespot aan het kruis.

Wat is de moedwil gruwlijk,
Als hij in kragt verschijnt;
Wat is ’t vernuft afschuwiijk,
Als ’t wordt door haat verfijnd!
Hoe smaakeloos het spotten
Eens strengen Priesters niet,
Hoe walglijk, als men zotten
Voor geestig speelen ziet!

2     ô Iesus! vol meêdoogen
Zaagt Gij ’s volks slechten smaak,
En met veragtend’ oogen
Hun magtelooze wraak’
’t Verdraaijen van uw’ woorden,
Het dartlen met uw lot,
Terwijl zij d’ onschuld moorden,
Versterkt’ uw hoop op God.

3     D’ elendig aan Uw zijde
Neemt heel Uw aandagt in,
Hij ziet, hij voelt Uw lijden
En Uwe menschenmin;
Om eigen

[fol. L5v]

schuld verslagen,
Daar hij voor d’ onschuld pleit,
Durft hij Uw voorspraak vraagen
En stapt in d’ Eeuwigheid.

4     Hij mag zijn beê verwerven;
Gij troost hem in den nood,
En Gij smaakt voor Uw sterven,
De vrugt reeds van Uw dood.
Laat nu vrij d’ ondeugd woelen,
Zij mat zichzelven af,
En kan dan troost niet voelen,
Dien U de Vader gaf.

5     Zo lang w’ ons, waarde vrinden!
Waar ’t Godsvrugt geldt, voor spot
Te zwak, t’ aandoenlijk vinden,
Is ’t hart niet recht voor God.
Om Hem steeds te behaagen,
Behoeft men sterkt’ en moed.
Hij die geen kruis kan draagen,
Wordt nimmer zeedlijk goed.