Christelijke gezangen en liederen

CXIV. Jesus verraaden en gevangen.

Waar drift met kragt haar stem verheft,
Zwijgt, bij den wijsten zelfs, de Reden;
Begaat de deugd, eer zij ’t bezeft
Niet zelden buitenspoorigheden.
Ach! onder haar gebied, haar woeste heerschappij,
Is ’t schranderst’ oordeel blind en zelfs de wil niet vrij.

2     Dit ondervondt Iscarioth,
Door wraak

[fol. K9v]

en gierigheid gedreeven,
Vergeet hij pligt, vergeet hij God,
Staat hij zijn Meester na het leeven;
Daalt af tot huichlaarij, daar hij in ’t schoon gewaad
Der vriendschap, met den kusch, zijn trouwsten vriend verraadt.

3     Dit deed een man die nagt en dag
Met d’ onbevlekte deugd verkeerde;
Haar in volmaaktheid oefnen zag,
Haar kende; ja haar zelf waardeerde,
In wiens vertwijfeling menschkunde duidlijk las
Dat hij, ja slaaf de drift, maar niet der ondeugd was.

4     Gij, die dit treffend voorbeeld ziet,
En sterke driften hebt verkreegen,
ô! Dartel met die driften niet;
Slechts welbestuurd, zijn zij een zegen.
Biedt gij haar ’t meesterschap ooit onbezonnen aan,
’t Is eeuwig met uw rust en uw geluk gedaan.