Christelijke gezangen en liederen

[fol. K5v]

CX. De boodschap aan de herders.

Terwijl in ’t holste van den nagt
Op Bethlems still’ en vrugbre velden,
De starren, ’s Hoogstens liefd’ en magt
Aan nederige Herders melden.

2     Terwijl z’ eenvoudig en oprecht,
Vol Godgeheiligde gedachten,
Den Heilvorst, aan hun toegezegd,
Vertrouwend en blijmoedig wagten.

3     Zien zij als in een oogenblik,
Zich met een glansrijk licht omstraalen,
Ontroerd, verbijsterd en vol schrik,
Een hemelbode nederdaalen.

4     Hij spreekt, daar hij hen siddren ziet,
‘Ik doe u groote blijdschap hooren,
Godvruchte Broedren! vreest gij niet;

[fol. K6r]

Het heil der volkren is gebooren.

5     Iehovah heeft, aan al wat denkt,
Zijn lust, Zijn Godlijk welgevallen;
De Heilland, die Zijn liefd’ u schenkt,
Zal Zaligmaaker zijn van allen.

6     Gaat heen na Bethlem, Davids stad,
Geen grootheid zal uw oog verblinden,
Gij zult Hem, die uw heil bevat,
Daar in een stal en kribbe vinden.’

7     Dus moet Hij, die naar Gods beleid,
Het volk ten Leeraar zal verstrekken,
Reeds, als een kind, door needrigheid,
Leergierig’ armoê tot zich trekken.

8     Wie dat ook van het Ioodsch geslacht
Een’ aardschen helper moog’ verwagten,
’t Geloof geeft aan de Herders kragt,
All’ aardschgezindheid te verachten.

[fol. K6v]

9     De vreugd geleidt hen door het dal,
Daar zij hun zielsverlangen boeten,
In ’t lachend Wicht, met lofgeschal,
Der Vaadren hoop, eerbiedig groeten.

10     ô Christen broeders! mogten wij
Van d’ eerelijke Herders leeren,
Eenvoudig, van vooroordeel vrij,
De deugd in iedren stand steeds t’ eeren.

11     ô! In hoe meenig schaamle hut
Zult gij in waare deugdgezinden,
Tot U verwondring troost en nut,
Niet Iesus uwen Heiland vinden.